Yazı: <a fr-original-style="" href="https://www.instagram.com/gunseli.ozdemir.3/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Günseli Özdemir</a>Favori yılımın neden 2022 olduğunu bilmiyorum. Bu zor seneyi neden seçtiğimi anlamak için geçmişte bir yolculuğa çıkıyorum, belki orada bazı ipuçları vardır.&nbsp;Yıl 2003 saat 15.00. Tarçın ve Arkadaşları’nı izliyorum. Gülçin’den kelebek ayakkabı bağlamayı öğreniyorum. Hemen kapıyorum ayakkabılarımı deniyorum ben de, heyecanla gösteriyorum anneme ‘Anne bak, bak… Ne güzel oldu di mi?’ O günden beri ayakkabılarımı hep kelebek bağlıyorum…Yıl 2007 Birinci sınıfın ilk günü, annemin jilet gibi ütülediği gömleğimi ve eteğimi giyiyorum. Saçlarımı açık bırakıp anneme önlerini ördürüyorum, uçlarına da beyaz kurdeleler takıyoruz. Hâlâ renkli, şekilli bir sürü tokam var, zevkle takıyorum.Yıl 2009 Barcelona - Real Madrid derbisini nefessiz izliyorum. Ne güzel maçtı o öyle.. O günden sonra hiçbir El Clasico'yu kaçırmıyorum ta ki Guardiola takımı bırakana, Ronaldo ve Messi takımlarından ayrılana kadar.Yıl 2015 terapiden çıkıp okuldaki derse yetişmeye çalışıyorum. Kafamda bir milyon soru var ama yine de tek endişem derse yetişebilmek çünkü felsefe dersini kaçırmak istemiyorum.Yıl 2019&nbsp;Üniversiteyi de bölümümü de sevmiyorum ama en azından ne yapmak istemediğimi keşfettiğim yıl oluyor.Gel Gelelim 2022. Ekonomi, iklim krizi, doğal afetler... Her şey alarm veriyor. Anneannelerimizin babaannelerimizin ‘Eski tadı yok, nerde o eski günler.’ cümleleriyle dalga geçerken daha 20’li yaşlarının başında olan bizler oturduğumuz her masadan ‘Abi geçen yılın 2 katı ya şaka mı?’ gibi cümleler kurmadan kalkmıyoruz. Her geçen gün daha sabırsız daha mutsuz daha umutsuz bir girdabın içinde buluyoruz kendimizi. Sıcacık evlerde anne keki eşliğinde uzun reklamları bekleyerek izlenen diziler, komşuculuk yerini kilit üstü kilit vurulan kapılara, ev sahibi - kiracı çatışmalarına bıraktı… Daha bahsetmediğim çok fazla şey var farkındayım, 7’den 70’e, hepimiz için çok zor zamanlar oldu ama bu yazının amacı sizi kedere boğup ‘Kötü günler bitti, sırada daha kötü günler var.’ demek değil.2022’yi seçmemin bir sebebi varsa o da bu yılın bana öğrettiği en güzel iç görülerden biri: her zaman umut var. Buna ilk defa bu yıl kalpten inanıyorum. Hani derler ya ‘Her gecenin bir sabahı vardır,’ ben bu yılın kapanış cümlesini aynen bu söz olarak belirliyorum. ‘Nasıl’ sorusunu sorarak ilerlediğimde bir yolun elbet bulunabileceğini fark ettiğim bir döneme girdim. Hâlâ yolun çok başındayım, her an geri dönebilirim… Şaka bir yana, dönmek istemiyorum, işte tam da bu yüzden 2022 sevmesi zor bir sene olsa da birazcık sevebilmek istedim. 2022 sadece 365 günden ibaret değil 2023 de sadece 365 günden ibaret olmayacak her yıl bir önceki yılların birikimini taşıyor. Biliyorum ki 2005’teki o yerinde duramayan, renkli tokaları ile oradan oraya zıplayan kız çocuğu bugün hâlâ işe giderken zıplayan, fularsız dolaşmayı sevmeyen şimdiki hâlimi izlemekten keyif alıyor. O da biliyor eski tadı yok ama umut hep var.Hazır bu yılın son demlerindeyken siz de bu yıl nelerin üstesinden geldiğinizi ya da gelemediğinizi düşünün. En güzel yıllarımız henüz yaşamadıklarımız olsun. Musmutlu bir yıl aralık ayı olması dileğiyle…

20'lik

Her yeni yıl, geçmiş yılların birikimidir

Yıl 2022, ‘Eski Tadı Yok’

Yazı: Günseli ÖzdemirŞöyle bir yılın geneline baktığımda kendimi yılın Rajesh’i seçiyorum. İzlemeyenler için söyleyeyim, Big Bang Theory karakterlerinden Rajesh, sezonlar boyunca alkol almadan kadınlarla konuşamayan bir karakterdi. Benim de bu yılki en büyük aydınlanmam insanlarla konuşurken onlar hakkında ne kadar az şey bilirsem o kadar rahat ve özgüvenli konuşabildiğim bilincine varmak oldu. Bu aydınlanma ise maalesef çok acı 2 elemeyle gerçekleşti. İkisinde de çok aşamalı bir süreç vardı ve ben ikisinde de son aşamaya katılmaya hak kazanmıştım. Diğer bir deyişle yüzüp yüzüp kuyruğuna gelmiştim. Gel gör ki kuyrukta boğuldum. Karşımda belirli alanlarda çok iyi yerlerle gelmiş insanları görünce ses tonumu bile kaybettim. Ben değildim oradaki. Kimdi hala bilmiyorum… Bu bilinç beraberinde önce inanılmaz bir rahatlık sonra da, dayanılmaz bir ağırlık ve sonsuz sorgulamayı beraberinde getirdi. Cevap bulamadığım ve kendimde kabullenemediğim çok fazla alt nedeni var bu durumun. Dolayısıyla nasıl anlatsam bilmiyorum henüz. Belki 2022’de anlatırım…&nbsp;Bu kadar yıkıklık yeter biraz da renk diyorum ve bu yıl en fazla şans tanıdığım sütlü kahveden bahsetmek istiyorum. Sütlü kahveye bu kadar eğilme sebebim belki de bu yıl her ne olursa olsun bir şekilde kendimi akışa bırakmaya çalışmam olabilir. Hatta belki bu yıl en çok içtiğim kahve de tam da bu sebeple latte olabilir.(2020’de full americano içmişim….) Teoman’ın albüm çıkarması, vegan tarifler, sulu boya kursu, Almanca’ya dönüş yılın tortularından kalan diğer başlıklardan sadece bazıları olmakla beraber bu yılki mottom: "22 yaş yolun kaçı eder bilmiyorum ama öğrendiklerimin yarısını bu yıl öğreneceğim" idi. Şu sıralar en büyük telaşım 2022 için yeni bir motto belirlemek. Çünkü bilirsiniz yeni yılda hangi mottoyu belirlerseniz yılın devamında da onunla devam edersiniz (!) Henüz mottomu bulamadım ama bulmama yardımcı olacak birkaç ufak cümle belirledim. İşte o cümlelerin oluşturduğu miniminicik manifestom:<ol fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Evet ve hayır demek arasında denge kur!</li><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Vazgeçmekten, şans vermekten hatta bazen geriye dönmekten korkma.</li><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Söze girmek için başkalarını bekleme, ilk söz alan sen ol.</li><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Mükemmeli aramaktan vazgeçme ama kendini de bu kadar üzme.</li><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Çokça ve özgürce dans et!</li><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Hani o atmaya korktuğun e-postalar vardı ya hızlıca yaz ve at onları.&nbsp;</li><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Doğru zamanı bekleme bahanesinden kurtul!</li><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Azıcık girişimci ol! Cesur ol!</li></ol>Şimdi burada duralım ve iki dakika düşünelim. 2022’ye girmeme şansımız olmadığından mı tüm bu söz bulma çabaları, yeni yıl kararları, yeni ajandalar, spor salonu üyelikleri ve daha nicesi? İnsanın Anlam Arayışı kitabında Viktor Frankl der ki "Bir durumu değiştiremeyeceğimiz zaman kendimizi değiştiririz." Kanaatimce bu durum kişiden &nbsp;kişiye değişebilir ama aslolan bir şey var; insan içinde bulunduğu durumlardan çıkardığı dersleri, durumların asıl nedenlerine bağlamayı umut eder. Hazır konuyu umuda getirmişken son olarak 2022’nin rengi &nbsp;<a fr-original-style="" href="https://www.pantone.com/color-of-the-year-2022" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Very Peri</a> den bahsetmek istiyorum. Ben bu renge bayıldım. Söylenebilecek onlarca sözü tek bir renk ancak böyle ifade edebilirdi sanırım. Hem yumuşak hem sıcak, hem canlı hem sakin… Ne eksik ne fazla hepsinden olması gerektiği kadar. Bu yıl da bizim için öyle geçsin. Zaman yönetiminden tüketim alışkanlıklarımıza, başarıdan başarısızlığa, aşktan üzüntüye kadar yaşamın her anında ve her duyguda anın içinde olmayı ve dengeyi kurmayı unutmadığımız bir yıl umudu ile…&nbsp;

Günseli Özdemir ile ilgili hikayeler